Psychoterapia Gestalt jest uznawana obok psychoterapii psychodynamicznej i poznawczo-behawioralnej, za jeden z najintensywniej rozwijających się nurtów psychoterapeutycznych. Twórcami idei Psychoterapii Gestalt byli Fritz Perls, Laura Perls, Paul Goodman i Ralph Hefferline.
Współczesny Gestalt koncentruje się na procesie kontaktu z klientem, szanując jego punkt widzenia, środowisko, z którego pochodzi i subiektywny świat przeżyć. Jest procesem autentycznym i sprzyjającym poszerzaniu przez klienta świadomości oraz stawaniu się sobą, co w ujęciu paradoksalnej teorii zmiany oznacza stawanie się dojrzałą osobą. Klient ma dostęp do procesu samoregulacji także na poziomie życia psychicznego i terapia ma służyć uruchomieniu tegoż procesu. Paradoksalna teoria zmiany – mówi, że zmiana wydarza się wówczas, gdy klient staje się tym, kim jest, a nie próbuje się stać tym, kim nie jest. Tak wiec terapeuta nie szuka zmiany, poszukuje raczej różnych aspektów klienta, które mogą być włączone w obszar jego świadomości. Dopiero teraz możliwa staje się zmiana, inicjując bardziej zdrowe, efektywne i dojrzałe zachowania.
Gary Yontef podkreśla, że 3 główne filary psychoterapii Gestalt to:
1. Metoda fenomenologiczna – badanie rzeczywistości poprzez spoglądanie na nią przez jej prawdziwe, zauważalne oblicze. Nie chodzi o analizowanie i tłumaczenie sytuacji – wręcz przeciwnie, o ukazanie jej taką, jaka jest. Służy to poszerzaniu samoświadomości. Każdy doświadcza świata w swój indywidualny sposób, na swój własny sposób organizuje swoje doświadczenie i tworzy własne pojęcia. Spotkanie terapeutyczne jest spotkaniem takich właśnie dwóch (albo więcej) niepowtarzalnych fenomenologii. Terapeuta zachowuje pełen szacunek dla fenomenologii klienta. Nie narzuca swojego punktu widzenia, nie interpretuje i nie ocenia sposobu doświadczania świata przez klienta, ani nie jest ekspertem na temat fenomenologii klienta.
2. Dialog egzystencjalny – spotkanie, kontakt w ramach idei „tu i teraz”. Nie chodzi w nim o podobieństwa, ale różnice, które pozwalają na pełniejszą komunikację. Dwie osoby, zachowując swoją tożsamość, pozwalają stworzyć wyjątkową relację. Terapeuta w procesie kontaktu z klientem jest facylitatorem procesu (przewodnikiem w myśleniu procesowym). Tak wiec zmiana pojawia się dopiero, jako produkt procesu terapeutycznego, tj. procesu poszerzania świadomości.
3. Teoria pola – mówi ona, że wszystko, co się wydarza, jest częścią większego pola, wraz z historią tego pola. Główną konsekwencją teorii pola dla przebiegu procesu terapeutycznego jest przekonanie, iż nie sposób zrozumieć jednostki bez znajomości kontekstu, z którego pochodzi. Osoba powinna być traktowana jako część określonego pola, znajomość tego pola i uwarunkowań, które to pole kształtują, jest niezbędna dla wszelkiej pracy terapeutycznej. Teoria pola, czyli odniesienie do koncepcji zakładającej, że wszystkie przeżywane sytuacje składają się z figury i tła. Potrzeba, która staje się dla nas dominująca, zależy od tego, co jest figurą. Terapia służy upłynnieniu i zrozumieniu przechodzenia elementów z pozycji figury na pozycję tła i odwrotnie.
(www.gestalt-wspg.pl/)
Psychoterapię Gestalt prowadzi:
mgr Małgorzata Korzeniowska, tel. 509 044 964
mgr Agnieszka Kujawa-Bartosik, tel. 502 108 894